قناری و کلاغ هر دو یک جور آفریده شده اند
قناری اعتراض کرد زیبا شد
کلاغ راضی به رضای خدا شد
حالا قناری در قفس است
و کلاغ آزاد …

ﺑﻪ ” ﺧﺪﺍ ” ﮔﻔﺘﻢ : ﺗﻮ ﺭﺍ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﺒﯿﻨﻢ , ” ﺧﺪﺍ ”
ﮔﻔﺖ :
ﺗﻮ ﻣﻦ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﯽ ﺩﯾﺪ ﺍﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﺕ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﯿﻤﯽ
ﺍﺯﻣﻦ ﺍﺳﺖ
” ﻣﺎﺩﺭ

کربلا لبریز عطر یاس شد
نوبت جانبازی عباس شد…

هر روز پلک هایت
فصل جدیدی از زندگی را ورق میزنند
و سطر اول همیشه این است
“خدا همیشه با ماست”
پس بخوانش با لبخند!

عشق فقط قدم زدن در هوای دونفره نیست!

عشق را میتوان در پیرمردی دید که در هوای سرد و سوزناک

برای مولایش حسین سینه میزند!

ﺧﺪﺍﯾﺎ
ﻣﺎﺭﻭ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺧﯿﺮ
ﯾﺎ “ ﺟﺎﺭ ” ﺯﺩﯾﻢ
ﯾﺎ “ﺟﺎ ” ﺯﺩﯾﻢ

خدایا!
چنان نزدیکی

که نمی توانم ببینمت .

اما من آنرا نمی شنوم .

مرا به اعماق درونم ببر

تا شکوه بی پرده جمال تو را بشنوم .

مرا بیاموز

پیوسته تو را بجویم

و همواره به عنوان یگانه پناهم

به تو رو کنم .

الهی
تو را میخوانم که بهترینها هستی
پس به بهترینهایم بهترینها را عطاکن . .

.

آمین

خدایم……..!
به درگاه تو دعا می کنم،
قلب من، تقدیر من و راهنمایم باش،
آرامــــــــــــش را تنــــــــــها از تــــــــــــو آرامـــــــــبـخش میخواهم…

دیشب خدارو دیدم…

گوشه ای آرام میگریست…

من هم کنارش رفتم و گریستم…

هر دو یک درد داشتیم …

” آدم ها....”

عجب از آدمایی، که نشانه‌هایت را می‌بینند و انکارت می‌کند …

و عجب از تو که انکارشان را میبینی و مهربانی میکنی

خدای من “بهشتی ” دارد، نزدیک ، زیبا ، بزرگ
و به گمانم “دوزخی ” دارد ، کوچک، بعید
و در پی دلیلی ست که ببخشد ما را
گاهی به بهانه یک دعا . . .

یوسف مى دانست تمام درها بسته هستند اما به خاطر خدا و به امید او حتی به سوی درهای
بسته دوید
و تمام درهای بسته برایش باز شد…

“اگر تمام درهای دنیا هم به رویت بسته شدن ، به طرف درهای بسته بدو؛ چون خدای تو و یوسف یکیست”

در آغــــوش خـدا گــریــستم….

تـا نـوازشــم کـــند...

پرســــید: فـرزنـدم پـــس آدمـت کـــــــــو؟؟؟!

اشـکهایـــم را پـــــاک کـــــردم و

گــفــتـم: در آغـــوش حـــوای دیـــگریــســـت ” ….!

روی پـــــرده ی کعــبه ؛
این آیه حک شده اســت :

نَبِّئْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُــورُ الرَّحِـــیمُ

و مـــن . . .
هنــــوز و تا همیشــه
به همین آیــه دلخــوشــــم :
” بندگانم را آگاه کن که من بخشنده‌ی مهــــربانم …..!!! “